De stem van de zorgverlener

Al jaren houd ik mij bezig met nieuwe ontwikkelingen in de gezondheidszorg. Wat mij opvalt is dat er veel gepubliceerd en gesproken wordt over nieuwe technologieën en e-health, maar dat daar opvallend weinig (actieve) zorgverleners bij zijn betrokken. Het speelt zich allemaal af in een aparte wereld, ver van de spreekkamer, waar vooral niet-zorgverleners zich met deze materie bezig houden en besluiten hoe de toekomst er uit gaat zien.

Op bijeenkomsten als het jaarcongres van ICT & Health tref je nauwelijks artsen. Meer dan 90 procent van de sprekers heeft geen medische achtergrond. Het voelt voor mij als een parallelle wereld waar ik me eigenlijk niet thuis voel. Niet alleen zorgverleners maar ook de beroepsbelangenverenigingen schitteren door afwezigheid, terwijl het toch vooral de dagelijkse gang van zaken in hun medische praktijken betreft.

Geen aansluiting
Het verbaast me dan ook niet dat er geen aansluiting wordt gevonden en de introductie en implementatie van nieuwe veelbelovende technologieën hapert. Deze frustratie is ook duidelijk merkbaar op deze bijeenkomsten. Zorgverleners zijn zowel onderdeel van het probleem als sleutel tot de oplossing, maar ze zijn er gewoon niet.

Toch is het betrekken van de professional cruciaal. Gelukkig zijn er een aantal zorgverleners die er bijzonder bevlogen aan trekken, zoals Gabrielle Speijer en Marlies Schijven. Helaas gaat het om enkele individuen en ontbreekt de massale betrokkenheid die je vanuit de medische beroepsgroepen zou mogen verwachten. Hiermee zal niet snel het tipping point worden bereikt.

Actieve participatie
Na aanvankelijk met scheve ogen te hebben gekeken naar niet-medici die zich met medische zaken bezig houden, ben ik me steeds meer gaan realiseren dat het bij de beroepsbelangenverenigingen ontbreekt aan actieve participatie. Natuurlijk is er veel aandacht voor de operationele aspecten van de beroepsuitoefening en staat kwaliteit hoog in het vaandel, maar juist de inbreng op beleidsmatig en politiek niveau ontbreekt.

De adviesraden en overheidsinstanties die zich met de gezondheidszorg bezighouden zijn over het algemeen samengesteld uit leden zonder medische achtergrond en/of praktijkervaring. Zonder actieve participatie in dergelijke gremia vanuit de beroepsverenigingen wordt de stem van de zorgverlener onvoldoende ingebracht. Hieruit voortkomende adviezen sluiten dan niet aan op de praktijk, zijn veelal financieel economisch in plaats van op de zorg gericht en vinden geen weerklank bij de zorgverleners.

Een zinvolle, snelle implementatie van nieuwe technologie en e-health vereist een gezamenlijke visie, betrokkenheid en draagvlak. Zorgverleners, vooral de belangenorganisaties, dienen hiervoor de comfort zone van de spreekkamer te verlaten en ook daarbuiten verantwoordelijkheid te nemen. De gezondheidszorg heeft hen hard nodig. Liever vandaag dan morgen.